Hiacynty

Hiacynty należą do roślin cebulowych dość prostych w uprawie. Choć najpopularniejsze bywają hiacynty o barwie niebieskiej dostępne są także te o kwiatach fioletowych, różowych, czerwonych, pomarańczowych, białych i wielu innych… Są to byliny bardzo popularne, również dlatego, że dzięki charakterystycznemu pokrojowi – wysoki mięsisty pęd główny, zwieńczony masywnym kwiatostanem – doskonale sprawdzają się jako roślina tworząca dodatkowe barwne piętro w ogrodzie.    

Hiacynty lubią stanowiska nasłonecznione. Cebule najlepiej wysadzać do gleby żyznej. W glebach zbyt ciężkich i wilgotnych, cebule są bardziej narażone na gnicie i atak chorób, dlatego starajmy się wybierać stanowiska przepuszczalne. Jeśli chcemy, by wiosną nasze rabaty mieniły się niezwykłą paletą barw, unikajmy sadzenia hiacyntów w gleby zbyt kwaśne. Ważne jest, by przy sadzeniu cebul, zastosować odpowiednią głębokość. Możemy skorzystać z ogólnej zasady polegającej na przykryciu cebuli warstwą ziemi trzykrotnie wyższą od jej wysokości.

Łąki kwiatowe Motyle

Łąka kwiatowa jest miejscem szczególnie chętnie odwiedzanym prze motyle, dlatego jeśli zależy nam na obecności tych stworzeń w ogrodzie, powinna być obowiązkowym elementem. Jeżeli nasz ogród jest zbyt mały można posadzić gatunki dzikich kwiatów takich jak chaber, łubin, nawłoć ogrodowa, złocień właściwy. Ważne aby sadzić skupiska jednego gatunku gdyż są one łatwiejsze do zlokalizowania dla motyli niż pojedyncza roślina. Aby zwabić motyle do ogrodu można również stworzyć im miejsce do odpoczynku i dostęp do wody. W zacisznym miejscu można ułożyć kamienie na których będą się wygrzewać. Motyle potrzebują miejsca gdzie będą mogły się schronić, w tym celu najlepiej zostawić dziki zakątek pełen zarośli.

Rośliny które zwabią motyle do ogrodu to także: budleja Davida, dereń biały, lawenda, aster nowoangielski, bapistia, bergenia, bodziszki, jastruń, miodunka, płomyki, przymiotno,pysznogłówka, rudbekie, tawułki, żagwin

STORCZYKI PHALAENOPSIS

Kwitnie od lata do jesieni pachnącymi kwiatami o średnicy 5 cm. Pędy kwiatowe są krótkie. Storczyk może kwitnąć na tych samych pędach kwiatowych rok po roku. Dlatego nie należy obcinać pędów kwiatowych po przekwitnięciu kwiatów.

MILTONIA

 

Temperatura. Miltonia nie lubi marznąć. Dlatego w dzień należy jej zapewnić temperaturę od 27 do 29 st. C; w nocy może być nieco niższa - od 16 do 18 st. C.

Podlewanie. Robimy to letnią i koniecznie miękką wodą - odstałą lub przegotowaną.

Wilgotność powietrza. Roślina nie znosi suchego powietrza; doniczkę najlepiej ustawić na dużej podstawce z kilkucentymetrową warstwą żwirku lub keramzytu i wodą (nie powinna sięgać do doniczki). Parująca stale woda będzie nawilżać powietrze wokół. Od czasu do czasu urządzamy miltonii letni prysznic - przy okazji oczyścimy zakurzone liście.
Zasilanie. Oszczędne, najwyżej co dwa lub trzy tygodnie. Roślinę podlewamy rozcieńczonym roztworem płynnego nawozu mineralnego (0,5-1 ml na litr wody) albo zraszamy (1,5-2 ml/l), opryskując spodnią stronę liści.

Pożółkłe, wyblakłe liście - zbyt dużo światła. Przenosimy roślinę w ciemniejsze miejsce.

TYPOWE PROBLEMY 
Słaby wzrost i kwitnienie - za ciemno. Roślinie trzeba zapewnić więcej światła.

Brązowe plamy na liściach - poparzenia słoneczne. Doniczkę przestawiamy w miejsce, gdzie nie docierają bezpośrednio promienie słońca.

Liście zwijają się w harmonijkę - za mało wilgoci w podłożu i powietrzu. Miltonię należy obficiej podlewać i częściej zraszać.

Wypełnione cieczą ciemne plamki na liściach - objawy zgnilizny bakteryjnej spowodowanej przez słabo przepuszczalne podłoże i nadmierne podlewanie. Roślinę przesadzamy i przenosimy w przewiewne miejsce z dala od innych kwiatów. Ograniczamy podlewanie i stosujemy antybiotyki, np. Streptomycin, Agrimycin, Phytomycin - ściśle według zaleceń producenta.

 

Paphiopedilum-concolor

RodzajPaphiopedilum liczy około 100 gatunków i należy do podrodziny Cypripedioideae. Jest spokrewniony z rodzajami:Phragmipedium, Cypripedium, Selenipedium oraz Mexipedium. Cała podrodzina ma bardzo charakterystyczne kwiaty różniące się wyraźnie od innych przedstawicieli orchidei. Warżka ma kształt "trzewika" i stanowi pułapkę dla owadów.

Ojczyzną Paphiopedilum jest południowo-wschodnia Azja. Rośliny rosną na różnych wysokościach, od poziomu morza do 1000 - 2000 metrów powyżej, w równikowych lasach deszczowych oraz na zboczach gór. Bywają epifitami, większość jednak żyje na skałach, w szczelinach wypełnionych mchem i humusem lub w podłożu, w cieniu drzew.

Rośliny rosną sympodialnie i charakteryzują się brakiem pseudobulw.

 Rozrastając się w naturze tworzą często "dywany" ciasno obok siebie rosnących egzemplarzy. Korzenie mają odcień brązu i są pokryte włoskami, które przypominają biały filc. Tworzy się on z welamenu, czyli wierzchniej warstwy obumarłych komórek i służy do zatrzymywania wody.

Liście są zróżnicowane pod względem wielkości i koloru, są gładkie lub marmurkowe, o różnym deseniu. Spodnia strona liścia bywa również ciekawie zabarwiona.

58 dni do wiosny

Niemogę się doczekać na Pierwszy dzień wiosny
O ile pierwszy dzień wiosny kalendarzowej ustalony jest umownie na 21 marca, o tyle wiosna astronomiczna rozpoczyna się w chwili gdy słońce przekracza równik. Ma to miejsce zazwyczaj 20 lub 21 marca (stąd też data pierwszego dnia wiosny kalendarzowej). I tak, na przykład w 2008 roku wiosna astronomiczna zaczęła się 20 marca punktualnie o 6:48 ,w 2007 roku wiosna przyszła 21 marca 7 minut po północy, a w bieżącym roku wiosna rozpocznie się 20 marca o godzinie 17:32.
Astronomiczna wiosna kończy się letnim przesileniem (najdłuższym dniem roku) 20/21 czerwca. Ostatni dzień wiosny kalendarzowej to 21 czerwca, 22 czerwca rozpoczyna się kalendarzowe lato.
Tradycje, obrzędy, zwyczaje
Jako, że pierwszy dzień wiosny związany jest z końcem zimy i przebudzaniem się przyrody do życia, miał on przez wieki ogromny wpływ na ludzi. Jeszcze z czasów pogańskich pochodzi święto wiosny o nazwie "Jare" - bogate w obrzędy powitania wiosny. Niektóre z tych obrzędów, np. topienie Marzanny znane i praktykowane są do dzisiaj. Także malowanie jajek, czy śmingus – dyngus utożsamiane dzisiaj z Wielkanocą związane są z obrzędami Słowian. Jajko było symbolem życia, a oblewanie wodą symbolizowało pozimowe oczyszczenie i w pewnym sensie dawało sygnał "skończyła się zima, już można szaleć".

Z jednym ze  zwyczajów związanych z przywitaniem pierwszego dnia wiosny należy wymienić urywanie się uczniów i studentów z zajęć, czyli wagary, które z reguły w ten jeden dzień w roku są tolerowane przez nauczycieli.

EUSTOMA

 Eustoma naturalnie występuje w Ameryce środkowej i północnej. Kwiaty bardzo delikatne w kolorze różowym, białym lub fioletowym, umieszczone na szczycie łodyg. Na jednej roślinie rozwija się od kilku, nawet do kilkudziesięciu kwiatów. Liście zielone i lekkim niebieskawym odcieniem są bardzo ozdobne. Dość duża ilość liści jak na roślinę tej wielkości sprawia dodaje jej urok.
 Roślinę tą sadzimy na przełomie czerwca i lipca. Po roku Eustoma już kwitnie. Kwiat ten uwielbia miejsca widne, z dużą ilością światła, słoneczne lub pół cieniste. Najlepiej rośnie w temperaturze od 18 do 22 stopni. Lubi wilgotne podłoże, jednak nie wolno podlewać zbyt obficie. Może to grozić zmarnieniem i uschnięciem rośliny. Nie potrzebuje zbyt obfitego nawożenie. W zupełności wystarczy jak dwa razy w miesiącu do wody w czasie podlewania dodamy nawozu. Co roku po przekwitnięciu należy roślinę przesadzić do nieco większej donicy oraz wymienić ziemię.


 Uprawiana jest jako roślina doniczkowa. Świetnie nadaje się na kwiat cięty i początkowo takie było jej zastosowanie. Jest jednym z najczęściej wybieranych kwiatów do bukietów ślubnych. Tworzy wspaniałe kompozycje z innymi kwiatami, a szczególnie z różami i narcyzami. Nadaje się do wazonów, dość długo zachowuje świeżość.